|
Het verhaal van Lotty... |
|
Charlotte Joanna Lanooy, Lotty voor vrienden en bekenden. Werd geboren. op 10 Mei 1908, te Gouda. Na haar werden er een broertje Cees geboren Een zusje Betty Een broertje Rudolf En nog een broertje Hedda, (hij werd vernoemd naar een Zweedse violist, een vriend van de familie). Door het vochtige klimaat was zij veel ziek (Malaria). Haar Broertje Hedda was op de leeftijd van 9 maanden aan kinkhoest overleden. En in een bezoek van de dokter aan haar, op 10 jarige leeftijd, werd tegen haar ouders gezegd: “Als je niet nog een kind wilt verliezen, zul je moeten verhuizen naar drogere oorden”. Dit was de reden waarom het gezin Lanooy naar Epe op de Veluwe verhuisden. Vader Chris wist een mooi perceel te kopen met een mooi groot huis met een rieten kap aan de Heerderweg. Het kreeg de naam: “Huize Hedda”. Lotty’s kinder- en puberjaren zijn een goede tijd geweest. Thuis, waren er door het werk van Vader Chris en Moeder Bellie, altijd mensen over de vloer en ook vaak familie, die bleven eten en slapen. Het was er altijd een drukte van belang. Er waren geiten en schapen om het gras kort te houden. Konijntjes voor de kinderen. (Dat was speciaal de liefhebberij van Bettie). Dan was er de grote tuin om bij te houden. Er waren mensen die hielpen in de tuin, bij de dieren en het huishouden. Er werd gezwommen, gezongen en muziek gemaakt. Oma Schuitemaker achter de piano en mama Bellie en Lotty op de viool. Wat ik als dochter van Lotty altijd uit de verhalen proefde, was een weemoed naar die tijd. Lotty was een kind naar haar vader, met eigen handen iets moois maken. Ze was ook iemand die vele talenten naast elkaar had. De dingen die ze deed en die ik in de loop van de jaren heb opgetekend zijn vele: Tekenen en schilderen (Portret, Bloemen, Dieren en mensen) Batikken Mozaïek figuren leggen Damast patronen uitwerken Glazenier en brandschilderen Rond haar 19e ontdekte ze die passie voor het gebrandschilderde glas, en glas in lood. Haar vader heeft speciaal voor haar een atelier gebouwd, waar zij de ruimte had om haar creaties te vervaardigen. Enkele van de raamdecoraties zijn in het bezit van haar dochter Hedda, compleet met de ontwerptekeningen. Wat is Batikken? Dat is verven van katoenen- of zijden stoffen in prachtige patronen van vogels, bloemen, vissen en eindeloze fantasie enz. Door middel van was aan te brengen in stippen, lijnen of vlakjes, ontstaan na het kleuren witte delen. Waar was wordt aangebracht, komt geen kleur. Meerkleurige stoffen worden dus ook meerdere keren in een kleurbad gedompeld. Mogelijkheden eindeloos. Het is een kunst die komt uit Indonesië van het eiland Java. Ze was er goed in. Ik heb later veel restjes gevonden van kledingstukken die ze zelf had gebatikt, en gemaakt. Er zijn foto’s waar haar kleden over tafels liggen in de toonkamers van Chris. (Degene waar ze het altijd over had, was het kleed met de liggende bizon van vader Chris er op). Het uitwerken van damast patronen deed ze voor haar vader op mm. papier. Zodat het in de Damastfabriek van v. Dissel geweven kon worden. Dan geeft ze haar hele creatieve carière op om de opleiding voor de verpleging te gaan doen. Zij vertrekt uit het gezin naar Amsterdam voor haar opleiding. Daar haalt ze haar witte kruisje (Diploma verpleging), het Ooievaartje (de Kraamverzorging), en voor de Leer in Besmettelijke ziekten werkte ze in barakken in Amsterdam. In 1942 werkt ze als wijkverpleegkundige in Amsterdam en op Wieringen. Ook in de oorlog gaat haar werk gewoon door. Ze zit op een keer in de trein naar Wieringen, als de lokomotief van de trein wordt beschoten bij Heerhugowaard. Iedereen vluchtte de trein uit en zij heeft in een sloot gelegen om te schuilen. Kletsnat en vies vervolgde ze haar weg, lopende en liftend. Eind 1949 leert ze Charley Mol kennen. Zij geeft haar baan als verpleegster op en gaat bij Charley wonen en werken in “Het Oude Wevershuis”, in de Muurhuizen te Amersfoort. Ze trouwen op 8-4-1953 te Amersfoort. Het huis heeft hele dikke muren en behoort tot de huizen die op de oude stadswal zijn gebouwd. Ze verbouwen het huis, met toestemming van monumentenzorg. Dit is nog niet zo eenvoudig en geeft de nodige zorgen, maar… het lukt en het wordt prachtig. Woonhuis boven en zalen en een prachtige kelder met gewelven, onder het hele huis door. Charley weet van allerlei interessante tentoonstellingen te organiseren in zijn tentoonstellingszalen. Hij doet hier veel moeite voor, reist er zelfs voor naar Frankrijk en haalt zelf schilderijen van een Franse schilder (Abel Bertram) naar Amersfoort. Een hele speciale tentoonstelling over Peru spant de kroon over hun inspanningen. Ze werken hard en het gaat ze goed. Ze krijgen 2 kinderen: Een dochter Hedda. En een zoon Victor. Op 29-08-1960 komt Charley om het leven door een auto-ongeluk en blijft Lotty met een kunsthandel en 2 dan nog jonge kinderen achter. Ze zet haar schouders eronder en ontpopt zich tot zakenvrouw. Maar het is te zwaar voor een vrouw alleen om elke keer weer speciale tentoonstellingen te bedenken en uit te voeren en met alle werk wat daarbij komt kijken. Ze weet het desondanks jaren vol te houden. Uiteindelijk besluit ze toch om de kunsthandel te sluiten. Ze gaat naar het ziekenhuis de Lichtenberg in Amersfoort en solliciteert voor verpleegster. Ze wordt parttime aangenomen en heeft het naar haar zin en ook heeft ze tijd voor de kinderen. De kelder van de voormalige kunsthandel verhuurt ze aan een pantomime speler en aan een toneelgezelschap. Zo blijft het gezin in leven. Ze houdt dit vol tot 1969, dan wordt het huis met de ongebruikte zalen en kelder haar toch te groot. Ze gaat via kranten op zoek naar een normaal huis met scholen voor de kinderen in de buurt. Dat wordt uiteindelijk Hengelo (in Overijssel). Ze vind ook daar weer een baan als verpleegster. In ca. 1987 wordt ze ziek (borstkanker). Ze weet het nog 8 jaar te rekken. Maar dan moet ze toch echt toegeven, dat de ziekte het van haar gewonnen heeft. Ze sterft in het bijzijn van kinderen en kleinkinderen, op 13-5-1995 te Hengelo (ov). Ze wordt gecremeerd in Usselo (ov) Er lopen wel een paar dingen parallel met het verhaal van Chris. Dit was niet te vermeiden voor het verloop van het verhaal. Een aantal jaren geleden kreeg ik van iemand foto's van een glas in lood raam. Deze foto's heb ik gebruikt in het Openingsschilderij van deze site voor "Haar Hoofdstuk". Dit was mede de rede om haar ook te betrekken in het Lanooy gebeuren en zo ontstond het "Lanooy 3 luik". |
| © Hedda van Engelenburg-Lanooij |